Heartfelt Presence en diepe connectie

Recent beleefde ik een voormiddag met mijn papa in het ziekenhuis, hij lijdt aan een beginnende dementie en heeft daardoor geheugenverlies en soms waanideeën. Dit keer bleef ik de hele tijd bij hem, vanuit een diepe harts-verbinding, vanuit een soort rust en vredig samen ‘zijn’ in de wachtzalen, zelfs zonder veel woorden. Het was onverklaarbaar dat de afgenomen cognitieve testen plots een merkbare verbetering aangaven, terwijl de dagdagelijkse realiteit een totaal ander beeld vertonen (ervaringen in het Woon Zorg Centrum ) Bij het terug stappen naar het WZC, zei mijn papa terwijl hij me diep in de ogen keek :  ‘dit was voor mij het mooiste moment van de week : puur samen- zijn en samen tijd doorbrengen, ik voelde jou heel erg aanwezig bij me, dank je!’

In mijn professionele contexten, start ik een sessie steeds door elkeen individueel te begroeten met een warme handdruk, oogcontact, en het uitwisselen van onze namen. Dit vanuit de intentie : ‘ik zie je écht  als mens’.  Wij zijn, als facilitator-coach-trainer enkel degene die ‘voluit aanwezig’ zijn, zonder oordeel, zonder eigen agenda en stellen ons open voor het niet-weten in het moment. Dat betekent:  ‘in het hier en nu, in volle verbinding zijn met wie en wat er is’. Het effect ervan is een sfeer van méér  veiligheid, vertrouwen en verbondenheid. Nadien komt vaak feedback: ‘wij voelen dat er geen veroordeling is van wat er nu hier is, dat we  worden ‘gezien’ voor wie we zijn (voorbij functie/label). Dit geeft op zich al zoveel kracht en motivatie om samen verder te gaan! We geloven opnieuw dat wij er samen  uitkomen en dat we deze uitdaging aankunnen!’

Uit deze beide ervaringen, naast vele andere, leid ik af hoe mensen zichzelf zoveel méér gemotiveerd voelen als ze zich ‘gezien- verbonden- aanvaard en erkend ’ voelen. Wat een krachtige  motivatie-booster!

In onze Westerse cultuur, waarin we in de zgn. (zelf) gecreëerde VUCA wereld leven, vergeten we vaak de essentie van ons menselijk bestaan : het verlangen om te groeien in onze zelfrealisatie (cfr. Maslow)

• Wij willen gezien worden voor onze geleverde bijdrage aan een project (erkenning en waardering)        
• Wij  willen gezien worden en gehoord worden in de eerste plaats als mens, niet als een nummer of een functie – dit vraagt om een connectie vanuit het hart (contact en verbinding)
• Wij delen dezelfde angsten, onzekerheden en emoties (veiligheid)

Wat zo een evidentie lijkt te zijn kan wellicht een blinde vlek geworden zijn. Wat zijn dan de hindernissen die hiervoor zorgen? Velen geloven dat er : te weinig tijd is  voor echte connectie met zichzelf en elkaar – dat  de digitale technologie  soms overmatig ingezet wordt waardoor er minder rechtstreeks contact is. Ook geloven velen dat prioriteiten stellen in een complexe en steeds wisselende samenwerking en structuren het  niet meer toelaten om elkaar écht te zien/ te kennen.  

Ik vraag me oprecht af : ‘Wat als we dit zo blijven geloven, wat wordt er dan voorspelbaar?’

Wat als we ervoor kiezen om, ook en vooral in het bedrijfsleven, opnieuw méér aanwezig te zijn? Dan bouwen we samen aan de Shift naar het nieuwe paradigma : ‘WIJ – SAMEN’ ipv 'IK'

Ga eens na hoe vaak en in welke mate je bewust :

1. verbinding voelt met je hart, daar zit geen oordeel, dat is een schakeling van ‘denken’ naar ‘voelen’
2. de ander écht ziet in zijn volle potentieel en erin gelooft dat hij zijn eigen doelen/wensen zal waarmaken
3. vertrouwen hebt in elkaars positieve intentie, competenties, attitude en inzet
4. luistert vanuit de intentie om wederzijds begrip te creëren met de ander
5. kansen creëert voor verdere ontwikkeling in je relatie met jezelf en de ander

  We are human ‘beings’, not human ‘doings’ (Dalaï Lama)

 ‘Le coeur a ses raisons que la raison ne connaît pas’ (Pascal Blaise)